Voor National Geographic Traveler neemt ze lezers mee naar de mooiste plekken op aarde. Bij reisjournalist en ondernemer Veerle Witte zit de ontdekkingsdrang diep in haar vezels sinds het eerste avontuur op haar vijftiende. Sindsdien maakt ze elk jaar minstens één grote reis. Bij het delen van haar ervaringen miste ze iets: de mogelijkheid om zelf een digitaal dagboek te ontwerpen – met tekst, routekaarten en foto’s – dat je na afloop ook kunt delen en als boek kunt bestellen. En als zo’n app er nog niet is, dan moet je hem zelf maar maken. Inmiddels telt haar onderneming, Travel Diaries, ruim 80.000 gebruikers in binnen- en buitenland. Maar toen kwam corona en ging de reisbranche plat. Ja, wat doe je dan? Witte vindt dat je altijd moet doorbijten als je ergens in gelooft, dus ze richtte zich op andere afzetmarkten vroeg een Corona-Overbruggingslening aan. Die werd toegekend.
Ja, ze weet het nog, wanneer ze voor het eerst door reislust werd overvallen. Op de middelbare school las ze iets over uitwisselingsstudenten. Dat wil ik ook, dacht ze. In haar kindertijd verhuisde ze al regelmatig met haar ouders, maar dat was altijd binnen Zuid-Holland gebleven. De overkant van de oceaan trok haar, in het bijzonder Brazilië.
“Ik zag me daar al helemaal lopen, iedere middag naar het strand met mijn Braziliaanse vriendinnen en flaneren over de boulevard. In mijn hoofd was het een groot feest.” Totdat Veerle in Brazilië aankwam. “Het was er ijskoud, verwarming was er niet, mijn gastgezin en klasgenoten spraken geen Engels en ik geen Portugees. Ik heb het daar de eerste maanden heel moeilijk gehad. Ik kan me nog herinneren dat ik in de bus naar school zat en me realiseerde dat ik nog tien maanden te gaan had. Ik wist gewoon niet hoe ik dat vol moest maken.”
Maar zoals dat gaat bij fundamentele gevoelens, de kunst is om even te wachten. Tot het gevoel zachter wordt, het weer beter en verdriet verandert in berusting en kracht. “Het werd warmer buiten en ik verhuisde naar een ander gastgezin waar ook een Duits meisje woonde. Nog altijd een goede vriendin. Ik leerde de taal spreken, de cultuur kennen en we maakten tripjes met andere uitwisselingsstudenten. Toen werd het leuk.”
“Gek genoeg ga je het thuiskomen ook romantiseren. De laatste periode in Brazilië viel me ook best zwaar; ik moest weer naar een ander gastgezin en de winter begon. Maar thuis is alles gelukkig geweldig, denk je dan. Eenmaal thuis bleek er niets veranderd. Zelf had ik daarentegen veel meegemaakt en was ik op jonge leeftijd ontzettend veranderd. Hechte vriendschappen opgedaan, die nu allemaal ver weg woonden. Daardoor had ik het andersom weer moeilijk, om hier te aarden. Ik denk dat mensen die veel onderweg zijn tussen verschillende bestemmingen dat zullen herkennen. Je hebt niet langer één thuis.”
Na die eerste reiservaring volgde er geen jaar meer waarin ze geen grote reis maakte. Van reizen wilde ze haar beroep maken, dat wist ze toen zeker. Na een bachelor Toegepaste Taalkunde in Antwerpen – Nederlands, Engels, Arabisch – en een master Tekst en Communicatie in Amsterdam startte ze als freelance (reis)journalist. “In het laatste jaar van mijn master schreef ik ook mijn businessplan voor Travel Diaries.”
“Tijdens vier maanden backpacken in Zuid-Amerika. Ik liep er bij die reis voortdurend tegenaan: ik wil online een dagboek kunnen bijhouden en vormgeven, m’n ervaringen delen met vrienden en familie, en dat alles later in boekvorm terug kunnen lezen. Er was destijds geen digitale oplossing die die flexibiliteit bood. Je had twee opties: blogwebsites of een fotoalbum. De eerste had geen mogelijkheden tot afdrukken, de tweede minder flexibiliteit.” Witte zag een gat in de markt om op te vullen.
Ze ging praten met een aantal partijen en mikte op een softwarepartij die de ontwikkeling van de applicatie op zich wilde nemen in ruil voor een aandeel. Maar Travel Diaries werd steeds achteraan in de rij gezet ten opzichte van betalende klanten. Wat doe je dan? “Ik was student en had amper spaargeld, dus ben ik een businessplan gaan schrijven en heb een lening aangevraagd.” Qredits kende haar die lening toe en zo kon ze de digitale tool ontwikkelen die ze op haar reizen zo had gemist.
“Dat klopt, en dat was nog niet eenvoudig. Travel Diaries is een maatwerkapplicatie met een editor die werkt volgens een what-you-see-is-what-you-getprincipe. De developers zijn vier maanden vastgelopen op het algoritme dat ervoor zorgt dat de teksten er op elk apparaat en in elke browser precies hetzelfde uit zien. Voor elk scherm vergt dat nét een andere berekening. Dat maakt Travel Diaries zo uniek: er zijn maar weinig andere applicaties waarmee je zelf boeken met lange doorlopende teksten kunt ontwerpen.”
Inmiddels staan er via de dagboeken van gebruikers zo’n 100.000 reisverhalen online en is Travel Diaries aan het uitgroeien tot een reisinspiratieplatform. Naast content van gebruikers maakt het team zelf ook verhalen: er zijn ruim tien bloggers actief die reisverhalen en branded content schrijven voor allerlei partijen.
“Er stonden meerdere grote samenwerkingen gepland, branded content en de eerste pilots voor ons whitelabel, met onder andere Transavia. Een whitelabel houdt in: organisaties kunnen onze software op hun eigen platform en in hun eigen huisstijl aanbieden. Voor hen betekent dat een extra service, veel user-generated content en meeverdienen aan de dagboekverkoop. Voor ons betekent dat: verdienen aan de licentievergoeding en meer leads die de andere partij voor ons binnenbrengt. Die plannen kwamen door de crisis on hold, waardoor ons voortbestaan in gevaar kwam.”
“We zijn direct met andere afzetmarkten gaan experimenteren. Onze applicatie is in feite universeel: je kunt er ook babyboeken mee maken, receptenboeken, levensverhalen of een herinneringendagboek voor de opa’s en oma’s die nu geen bezoek mogen ontvangen. We wilden altijd al die andere markten ontdekken, maar de reisbranche had tot nu toe zo veel potentie geboden dat dat nog lang niet aan de orde was. De crisis was een goed moment om die plannen naar voren te halen, maar daarvoor heb je wel geld nodig. En dat was nou net lastig.”
“Als we de dagboekverkopen voldoende op hadden kunnen stuwen, zouden we het misschien nét hebben gered. Maar we wisten niet hoe lang de crisis zou duren. Zodra de Corona-OverbruggingsLening beschikbaar kwam, zijn we daarom direct onze aanvraag gaan voorbereiden. Ik wilde de documenten kunnen indienen zodra het portal openging.”
“Ja, dat ging echt supersnel. Op woensdag 29 april dienden we onze aanvraag in, de maandag erop kregen we al de eerste aanvullende vragen vanuit InnovationQuarter en op vrijdag 8 mei kregen we bericht dat de lening aan ons werd toegewezen. Geweldig.”
“Bijvoorbeeld op welke zaken we zouden gaan besparen en of we een financiële prognose voor de komende 12 maanden konden toesturen. Wat ik vooral zo leuk en positief vond, was dat er écht met ons werd meegedacht. We hadden een ton aangevraagd en hebben uiteindelijk € 125.000 toegewezen gekregen. Ze hadden ons dossier goed bekeken en vonden dat bedrag beter passen om de continuïteit te waarborgen, vanwege de onzekerheid in de reisbranche. Er is echt gekeken naar óns bedrijf en ónze behoeftes. Zo hebben we meer gekregen dan waar we om gevraagd hadden. Beter hadden we niet kunnen hopen.”
“Als werkkapitaal om onze software te optimaliseren en onze nieuwe labels uit te brengen. Ook werken we verder aan ons whitelabel, zodat dit ready to go is als de reisbranche weer op gang is. Onze focus is nu het verder uitbreiden van ons reisinspiratieplatform.” De journalist in Witte is nooit ver weg. “Dat is stiekem wat ik het allerleukste vind, het is een tak waarin Travel Diaries nog erg kan groeien. Zo staan er honderden blogs van onze gebruikers over bijvoorbeeld Italië online, maar die zijn nu amper te vinden. We willen die verhalen bundelen op onze landenpagina’s, samen met kwaliteitscontent van ons blogteam. Zo willen we uitgroeien tot het grootste reisinspiratieplatform van Nederland. Tot slot brengen we komende zomer eindelijk onze mobiele app uit. Veel mensen reizen tegenwoordig alleen nog maar met hun mobiel en op reis is er niet altijd internet beschikbaar. Gebruikers kunnen straks hun dagboeken volledig op hun mobiel en zelfs offline maken.”
“We spreiden ons risico nu meer. Zodat als de reisbranche opnieuw plat komt te liggen, wij dan niet meer in de problemen komen. We willen robuuster worden als bedrijf; wij komen sterker uit deze crisis. Maar wel dankzij deze overbruggingslening. Zonder was het voor ons een somberder scenario geweest.”
“Overal voor honderd procent voor gaan. Dat heeft mij veel gebracht. Lukt het niet op de ene manier, zoek dan een andere. Als ondernemer komen er veel momenten waarop je de handdoek in de ring wilt gooien. Ik ben in het begin veel partijen misgelopen, dingen werden ineens veel duurder, mijn co-founder kreeg een burn-out en het lukte niet met de software. Ik heb zelfs ooit op het punt gestaan om ermee te stoppen.” Maar zoals dat gaat bij fundamentele gevoelens, de kunst is om even te wachten. Tot het gevoel zachter wordt en nieuwe mogelijkheden zich aandienen. “Ik ben toch weer andere opties gaan proberen. En met succes: ik vond een nieuwe technische partner en Transavia stapte in als investeerder.”
“Ja, dat moet gewoon je instelling zijn als ondernemer: vastbijten en niet meer loslaten.”
Neem gerust contact op met Annet!
Combikabel als oplossing voor te zware netbelasting
